Psalm 37:1

Van irritatie naar frustratie.

Ik kan mij ook zeker ergeren aan anderen, ook al ben ik niet iemand die dat snel zegt tegen diegene. Ik denk dat ik dat meer in mezelf opkrop en dat het dan op een gegeven moment kan omslaan naar boosheid.

Psalm 37:1 zegt: 'Erger je niet aan slechte mensen'. Ten eerste levert het je niets op om je ergens aan te ergeren, behalve frustratie in jezelf. Dat kost energie. Die energie is kostbaar en het is het niet waard om te verspillen aan irritaties. Ten tweede moet je bedenken wat onder 'slechte mensen' valt. We zijn allemaal slechte mensen. We maken allemaal fouten. In Mattheüs 7:3 staat: 'Waarom kijk je naar de splinter in het oog van je broeder of zuster, terwijl je de balk in je eigen oog niet opmerkt?'

Struggles en zelfinzicht.

Verder staat er in Psalm 37 vers 1: 'Wees niet jaloers op wie kwaad doen'. Ik herken die jaloezie wel. Ik herken dat voornamelijk bij de spontaniteit van anderen. Ik ben wat dat betreft best wel gesloten, een echte introvert. Uiteindelijk levert die jaloezie mij niets nuttigs op. Ik verander niet ineens in een spontaan persoon.

We kunnen wel jaloers zijn op een ander of op wat een ander heeft, maar ieder heeft zo zijn of haar eigen struggles. Terwijl de ene heel spontaan is, wordt diegene misschien juist wel heel snel boos. We hebben allemaal onze eigen valkuilen. Het is mooi als je zelfinzicht hebt om van je zwakheden te leren, alleen sommigen hebben die zelfinzicht niet. Met veel frustratie probeer je dan iemand zijn eigen gedrag in te laten zien. Je wilt een spiegel voor houden. Helaas heeft dat niet altijd zin. Daar kun jij je aan ergeren, alleen is dat echt verspilling van energie. Eigenlijk geef jij je energie dan weg aan het kwaad. In die tijd van frustratie had je ook juist tot God kunnen bidden en het aan God kunnen overlaten. We moeten veel meer loslaten. De touwtjes niet in eigen handen willen houden, maar het aan God geven.