Het is zo makkelijk om te leunen op een ander in plaats van de Heer. Ons vertrouwen leggen we sneller in een mens, omdat we een luisterend oor ervaren of iemand heeft bepaalde kennis die we zelf niet hebben.
Hoe kan het dan dat we God niet ons eerste vertrouwen geven? Ik denk dat een groot deel ligt aan het feit dat we God niet fysiek zien en op veel momenten Hem niet horen. We kennen Gods plan voor ons leven niet. Ergens is dat best kwalijk dat God niet de eerste is die van ons hoort over gebeurtenissen in ons leven. We bellen onze partner als we ontslagen worden. We bellen onze ouders als we te horen krijgen dat we ernstig ziek blijken te zijn. We bellen een vriend of vriendin wanneer we relatieproblemen hebben. Maar ook in de mooie momenten 'vergeten' we God een beetje. We vieren hier op aarde, maar betrekken we God hierin genoeg? Bedanken we Hem genoeg voor dit leven?
Toen ik in maart van dit jaar klachten aan mijn buik begon te krijgen, stelde ik mijn vertrouwen in de dokters. Mijn smeekbede tot God kwam later pas toen ik niet gehoord werd door de dokters en het steeds slechter met me ging. Ik voelde aan alles dat er iets mis was en mijn enige hoop was God. Na heel wat strijd in het ziekenhuis bleek ik inderdaad heel ziek te zijn. Ik ben God dankbaar dat Hij mij uiteindelijk gegeven heeft wat ik nodig had, maar het is wel kwalijk dat ik Hem niet direct om hulp vroeg. Ik stelde pas mijn vertrouwen in Hem toen de mensen mijn vertrouwen hadden beschadigd.
Onze kracht komt van God en niet van stervelingen. Vertrouw daar op en keer je niet af van de Heer. Laat God de eerste zijn die je betrekt in situaties in je leven. Soms is het een simpele 'Dank je wel.' Een andere keer is er een langer gebed voor nodig. Maar vertrouw op de Allerhoogste!
Geschreven door:
Maureen Ritmeester
(Eigenaresse)
Reactie plaatsen
Reacties