Ik heb weleens de gedachte: Als je niet gelooft in een God, dan is het leven een stuk makkelijker. Je hoeft niet over alles twee keer na te denken. Je doet wat je zelf wilt, want je leeft voor je eigen geluk.
Volgens de Bijbel leven we niet voor onszelf, maar voor de Here en ons leven hoort in het teken te staan van dienstbaar zijn aan een ander. Dat is soms zo moeilijk. Vooral in een wereld waarin we zo ik-gericht zijn.
Als ik Jesaja 30:19-21 lees, weet ik precies weer waarom ik geloof in God. Een leven zonder God lijkt mij een leven in een donker gat. Er is geen hoop. Bij ziekte is er niemand om je hoop op te vestigen en waarvan genezing of een wonder mogelijk is. En wanneer de dood nadert, is er geen hoop op een mooie plek waar je naar toe gaat. Op dat moment geloof je misschien wel in een plek waar je op hoopt naar toe te gaan. Anders is het sowieso toch zo uitzichtloos?
Daarnaast is een leven gericht op jezelf echt niet makkelijk. Dit kan enorm veel druk en stress met zich mee brengen, want jij moet het waarmaken in het leven. Daarbij staat vergeving waarschijnlijk niet op de voorgrond, waardoor je wrok en frustraties in je leven blijft houden.
Een leven in de aanwezigheid van een God bied je kansen om buiten jezelf te treden en het geluk niet in jezelf te vinden. Je mag je laten leiden, want God vertelt ons de weg die we moeten gaan. Hij droogt onze tranen. Hij geeft ons brood en water. En uiteindelijk zullen wij Hem ontmoeten. Op een vredige plek zullen wij zijn en dat is onze hoop.
Geschreven door:
Maureen Ritmeester
(Eigenaresse)
Reactie plaatsen
Reacties